تاکید ابن زیاد بر بستن آب
روز هفتم محرم الحرام سال 61 هجری، دیداری بین امام حسین (ع) و عمر سعد شکل گرفت. چون که خولی خبر این ملاقات را به ابن زیاد رساند، او در نامه‌ای به عمر سعد وی را از ملاقات مجدد برحذر داشت و به وی تاکید کرد تا آب فرات را بر حسین (ع) ببندد.
وقایع روزـ سرویس فرهنگ و اندیشه؛
روز هفتم محرم، با پیوستن تعدادی دیگر از افراد اعزامی از کوفه به سپاه عمر سعد، شمار مردان وی از ۳۰ هزار نفر فراتر می‌رفت. آنها بر طبق دستور ابن زیاد در روز ششم محرم، آب را بر یاران سیدالشهدا بستند. ماجرا از آن‌جا آغاز شد که در شب هفتم محرم، ملاقاتی بین امام حسین (ع) و عمر سعد انجام شد و امام بار دیگر کوشید تا با نصیحت عمر سعد، سرنوشت شوم وی در صورت حضور در کربلا را به او هشدار دهد. این دیدار توسط "خولی بن یزید اصبحی"، از لشکریان عمر سعد به گوش ابن زیاد رسید. خولی همان است که در روز عاشورا، در شهادت امام حسین (ع)، عثمان بن علی (ع) و جعفر بن علی (ع) نقش داشت و سر مبارک سیدالشهدا را پس از عاشورا به خانه برد.جاسوسی خولی و رسیدن خبر ملاقات امام (ع) و عمرسعد، ابن زیاد را وادار به نوشتن نامه‌ای خطاب به عمرسعد کرد که در آن او را از ملاقات مجدد امام منع کرده و به وی تاکید کرد تا مانع رسیدن آب به سپاهیان امام شود. عمر بن سعد نیز بدون فاصله "عمرو بن حجاج" را با ۵۰۰ سوار در کنار شریعه فرات مستقر کرد و مانع دسترسی امام حسین علیه السلام و یارانش به آب شدند. از این روز تا عاشورا، دیگر آبی به کاروان اباعبدالله نرسید. امام حسین (ع) در این روز خطاب به سپاه دشمن را چنین دعا کرد:
«بار خدایا! باران آسمان را از اینان دریغ کن، و بر ایشان تنگی و قحطی (همچون سال‌های قحطی یوسف در مصر) پدید آور و آن غلام ثقفی (حجاج بن یوسف) را بر ایشان بگمار تا جام زهر به ایشان بچشاند. زیرا آنها به ما دروغ گفتند و ما را خوار ساختند و خداوند (به توسط آن غلام) انتقام من و اصحاب و اهل بیت و شیعیان مرا از اینان بگیرد.»
