شهید سرلشگر محمد جهان آرا کیست؟

شهید سرلشگر محمد جهان آرا کیست؟

محمد جهان آرا یکی از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در دوره جنگ انقلاب اسلامی با عراق است. وی در سال های ابتدایی آغاز جنگ به عنوان فرمانده سپاه پاسداران خرمشهر فعالیت می کرد و از آن پس در عملیات هایی همچون خرمشهر و حصر آبادان ایفای نقش می کرد. ایشان در سال 1360 در جریان اصابت موشک به پرواز هرکولس و سقوط هواپیما در جنوب تهران به شهادت رسید.

زندگینامه شهید محمد جهان آرا

جهان آرا زاده خرمشهر است. ایشان در سال 1348 به همراه عده ای از دوستانش عضو گروه مبارزاتی علیه دولت محمد رضا پهلوی شد. همچنین در سال 1349 به همراه برادر خود، عضو گروه حزب الله خرمشهر شد. تا اینکه در سال 1351 توسط گروه ساواک شناسایی و دستگیر شد. البته در آن سال به خاطر پایین بودن سن محمد جهان آرا تنها به یک سال زندان محکوم شد و به زندان اهواز انتقال یافت.

در سال 1354 بعد از گرفتن مدرک دیپلم خود، وارد مدرسه عالی بازرگان تبریز شد. در سال 1355 نیز وارد گروه منصورون که یک گروه معتقد به مبارزه مسلحانه بود، درآمد. در سال 1357 هم قرار بر این بود که به اردوگاه های مقاومت فلسطین سفر کند. اما در طی حریان کشتار مردم تهران در میدان ژاله در 17 شهریور ماه، از سفر بازماند.

در پاییز سال 1357 نیز در طی جریان اعزام تانک های ارتش به خیابان های اهواز، تصمیم به دفاع مسحانه از تظاهر کنندگان می گیرد. در طی چنین جریانی در حدود 30 نفر از نیروهای ارتشی مجروح شدند.

به علاوه ایشان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در حدود 2.5 سال زندگی مخفیانه داشتند که در نهایت به خرمشهر بازگشتند و اقدام به تشکیل گروهی به نام کانون فرهنگی- نظامی انقلابیون خرمشهر کردند. همچنین ایشان در سال 1358 فرمانده سپاه پاسداران خرمشهر شد و به صورت همزمان جهاد سازندگی خرمشهر را نیز پایه گذاری کرد. در طی جنگ یاران با عراق از خرمشهر دفاع کرد. بعد از سقوط خرمشهر و برکناری بنی صدر از سمت فرمانده کل قوا، وارد مرجله جدیدی از جنگ یاران و عراق شد. در همین جریان نیز محاصره آبادان شکسته شد و در سال 1359 آزاد شد. به دنبال آزاد سازی شهر آبادان، سرلشگر جهان آرا روانه تهران شدند. اما در حین سقوط هواپیما هرلوکس سی 130، جهان آرا در این هواپیام به شهادت رسیدند. در برخی از روایات آمده است که سقوط هواپیما به دلیل نقص فنی بوده است. اما بیشتر منابع بر این باور هستند که بر اثر شلیک پدافند و برخورد موشک ضد هوایی به آن سقوط کرد. نوحه ای که با نام «ممد نبودی ببینی» در راستای آزاد سازی خرمشهر، توسط جواد عزیزی اجرا شد، در ثنای شهید محمد جهان آرا بود. در حدود یک سال بعد نیز توسط محمد کویتی پور بازخوانی شد.

پیام امام خمینی (ره) در بزرگداشت شهادت سرلشگر جهان آرا

«اینان، خدمت گزار رشید و متعهدی بودند که در انقلاب و پس از پیروزی انقلاب، با سرافرازی و شجاعتْ در راه هدف، و در حال خدمت به میهن اسلامی به جوار رحمت حق تعالی شتافتند. شک نیست که همه باید این راه را برویم و به سوی حق و سرنوشت خویش بشتابیم، پس چه سعادتی بالاتر از آن که در حال جهاد با دشمنان اسلام و خدمت به حق و خلق و مجاهدت در راه هدف و شرف این راه طی شود و چه سعادت مند بودند این شهیدان که دین خود را به اسلام و ملت شریف ایران ادا نموده و به جایگاه مجاهدین و شهدای اسلام شتافتند...»

تقدیر و بزرگداشت شهید محمد جهان آرا توسط مقام معظم رهبری

من مایلم اینجا یادی بکنم از محمد جهان آرا، شهید عزیز خرمشهر و شهدایی که در خرمشهر مظلوم آن طور مقاومت کردند. آن روزها بنده در اهواز از نزدیک شاهد قضایا بودم. خرمشهر در واقع هیچ نیروی مسلح نداشت. نه که صد و بیست هزار (مانند بغداد) نداشت بلکه ده هزار، پنج هزار هم نداشت. چند تانک تعمیری از کار افتاده را مرحوم شهید اقارب پرست - که افسر ارتشی بسیار متعهدی بود - از خسروآباد به خرمشهر آورده بود، تعمیر کرد. (البته این مال بعد است، در خود آن قسمت اصلی خرمشهر نیرویی نبود) محمد جهان آرا و دیگر جوانهای ما در مقابل نیروهای مهاجم عراقی - یک لشکر مجهز زرهی عراقی با یک تیپ نیروی مخصوص و با نود قبضه توپ که شب و روز روی خرمشهر می بارید - سی و پنج روز مقاومت کردند. همانطور که روی بغداد موشک می زدند، خمپاره ها و توپهای سنگین در خرمشهر روی خانه های مردم مرتب می بارید، اما جوانان ما سی و پنج روز مقاومت کردند. بغداد سه روزه تسلیم شد ملت ایران، به این جوانان و رزمندگانتان افتخار کنید. بعد هم که می خواستند خرمشهر را تحویل بگیرند، دوباره سپاه و ارتش و بسیج با نیرویی به مراتب کمتر از نیروی عراقی رفتند خرمشهر را محاصره کردند و حدود پانزده هزار اسیر در یکی دو روز از عراقیها گرفتند.

جنگ تحمیلی هشت ساله ما، داستان عبرت آموز عجیبی است. من نمی دانم چرا بعضی ها در ارائه مسائل افتخار آمیز دوران جنگ تحمیلی کوتاهی می کنند. مقام معظم فرماندهی کل قوا 22/1/1382 نماز جمعه تهران گوشه ای از وصیتنامه انقلاب بیش از هرچیز برای ما یک ابتلای الهی و یک آزمایش تاریخی و اجتماعی است و در جریان این ابتلا باید رنج، محرومیت، مصایب و ناملایمات را با آغوش باز بپذیریم و در برابر آشوبها و فتنه‌ها با خلوص و شهامت بایستیم و از طولانی شدن این ابتلا و افزایش سختیها و ناملایمات نهراسیم، زیرا علاوه بر اینکه خود را از قید آلودگیهای شرکین و وابستگیها، پاک و خالص می‌کنیم، انقلابمان و حرکت امت شهیدپرور، عمیقتر و استوارتر می‌شود و از انحراف و شکست مصون می‌ماند.

بخشی از وصیت نامه سرلشگر محمد جهان آرا

« بارپرودگارا، ای رب العالمین، ای غیاث المستغیثین و ای حبیب قلبو الصالحین. تو را شکر می گیوم که شربت شهادت این گونه راه رسیدن انسان به خودت را به من بنده ی فقیر و حقیر و گناهکار خود ارزانی داشتی. من برای کسی وصیتی ندارم ولی یک مشت درد و رنج دارم که بر این صفحه ی کاغذ می خواهم همچون تیری بر قلب سیاه دلانی که این آزادی را حس نکرده اند و بر سر اموال این دنیا ملتی را، امتی را و جهانی را به نیستی و نابودی می کشانند، فرو آورم. خداوندا! تو خود شاهدی که من تعهد این آزادی را با گذراندن تمام وقت و هستی خویش ارج نهادم. با تمام دردها و رنج هایی که بعد از انقلاب بر جانم وارد شد صبر و شکیبایی کردم ولی این را می دانم که این سران تازه به دوران رسیده، نعمت آزادی را درک نکرده اند چون دربند نبوده اند یا در گوشه های تریاهای پاریس، لندن و هامبورگ بوده اند و یا در ...

و تو ای امامم! ای که به اندازه ی تمام قرنها سختی ها و رنج ها کشیدی از دست این نابخردان خرد همه چیزدان! لحظه لحظه ای این زندگی بر تو همچن نوح، موسی و عیسی و محمد (ص) گذشت. ولی تو ای امام و ای عصاره ی تاریخ بدان که با حرکتت، حرکت اسلام را در تاریخ جدید شروع کردی و آزادی مستضعفان جهان را تضمین کردی. ولی ای امام کیست که این همه رنجها و دردهای تو را درک کند؟! کیست که دریابد لحظه ای کوتاهی از این حرکت به هر عنوان، خیانتی به تاریخ انسانیت و کلیه انسان های حاغضر و آینده تاریخ می باشد؟»