نقاشی های دیوید هاکنی+تصاویر

وقایع روز _شاید پیش از این، (زمانی که شروع به تهیه‌ی عکس‌های پولاروید کرد) چندان به چند‌وجهی بودنِ عکاسی، خوش‌بین نبود. او در دهه‌ی ۱۹۸۰، چیزهای جدیدی با عکس‌های پولاروید کشف و تجربه کرد و دریافت که چگونه این عکس‌ها می‌توانند پرسپکتیوِ فوق‌العاده‌ای، مانند کمپوزیسیون‌های کوبیستی به وجود آورند.
هاکنی عکس‌های زیادی با دوربینِ پولاروید گرفت. عکس‌هایی با یک سوژه، در زوایای مختلف و در زمان‌های متفاوت که از ترکیبِ آن‌ها، اثری واحد شکل می‌گرفت. او میگوید: "نکته‌ی اصلی این‌جاست که تو هر یک از آن‌ها را متفاوت می‌بینی. این تنها یک عکس نیست، چیزی انتزاعی‌تر است. در واقع، ایده‌ها از کوبیسم مایه‌ گرفته‌اند. انگار همه‌چیز در اثر در یک ماهیتِ اصلی خلاصه می‌شود. زمانی که عکس‌ها را با این دید نگاه ‌کردم، با خود گفتم: خدای من... تا به حال چیزها را اینطور نمی‌دیدم. و بدین گونه بود که روز و شبِ خود را با دوربین گذراندم و عکس‌های متفاوتی برداشتم. هنگامی که می‌خواستم آن‌ها را به یکدیگر متصل کنم، انگار اصلا لازم نبود که به صورت معمول کنارِ هم باشند. گویی همبستگیِ آن‌ها، در این شکل، بیشتر از چیزی بود که پیش‌تر تجربه کرده‌ایم"... "زمانی که عکس‌هایی از خانه می‌گیرم، انگار آن را از زوایای مختلفی نقاشی می‌کنم و این بسیار هیجان‌انگیز است. فضا را جور دیگری نشان می‌دهم".
این تجربیات، که از خانه و باغِ هاکنی آغاز شد، در سفر به امریکا و نیز بازدیدِ او از "یُرک‌شِر" ( انگلستان) ادامه یافت و در مدت یک سال، او تکنیک و تجربیاتش را گسترش داد. همچنین، جایگزین‌کردنِ دوربین پنتاکسِ ۱۱۰، او را قادر ساخت تا حاشیه‌ی سفید‌رنگِ دور عکس را کنار بگذارد."کوبیسم مفهومِ درست‌تری از واقعیت را نمایش می‌دهد. و من فکر می‌کنم، کوبیست‌ها در این زمینه موفق‌تر بودند. این‌که عکاسی از کوبیسم تاثیر نداشته، برای من عجیب است"