چرا امام رضا علیه السلام غریب‌الغربا نامیده شد؟!
وقایع روز - از امیرالمؤمنین امام علی(علیه السلام) روایت شده که می‌فرمایند: «به زودی مردی از فرزندان من در خراسان به‌وسیله‌ی زهر کشته خواهد شد. ألا فَمَن زارَهُ فِی غُربَتِهِ غَفَرَ اللهُ لَه ذُنُوبَه؛ آگاه باشید کسی که در غربتش او را زیارت کند، خداوند گناهان او را بیامرزد»
امام رضا(علیه السلام) خود می‌فرمایند: «یدفننی فی بلاد غربهٍ إلّا مَن زارَنی فی غُربتی، وَجَبَت لَهُ زیارَتی یومَ القیامهِ»: مرا در بلاد غربت به خاک می‌سپارند. همانا هرکس مرا در این غربت زیارت کند، قطعاً من او را در روز قیامت زیارت می‌کنم.
بیشتر بخوانید:
اثبات غربت امام رضا (علیه السلام)
برای عبارت «غربت» می‌توان معانی زیر را در نظر گرفت:
- غریب کسی است که از وطن خود دور افتاده باشد. بنابراین این وصف شامل امام رضا(علیه السلام)نیز می‌شود که مجبور شدند شهر مدینه را به تنهایی ترک کنند.
- غریب به معنی فردی است که از خانواده و نزدیکترین خویشان خود دور است.
- با استناد به فرمایش حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) که «الغَریبُ من لیس لَهُ حَبیبٌ»، غریب کسی است که یار و دوست‌داری ندارد. امام رضا(علیه السلام) نیز سال‌های پایانی عمر با برکت خویش را در مرو در میان افرادی سپری کردند که هچ سنخیتی با ایشان نداشته و منافقانه اطراف ایشان جمع شده بودند.
- خود این غربت، این پرسش را در میان مردم به‌وجود می‌آورد که چرا امامی که به ظاهر مسند ولایت‌عهدی را دارا بودند، خود را غریب می‌خوانند؟ به دیگر سخن، غربت یعنی ابتلای امام(علیه السلام) به سیاست مزوّرانه‌ی مأمون که با نقشه‌ای حضرت(علیه السلام)را تحت‌الحفظ از وطن خویش حرکت داد تا تمامی رفتارها، فعالیت‌ها و اقدامات آن حضرت را کاملاً زیرنظر داشته باشد و در آخر به زهر جفا به شهادت برساند.
کدام غربت ازين بالاتر که امامی که به ظاهر ولایت عهدی به عهده دارد در جمع منافقان محصور است، دشمنش دخترش را بالاجبار به عقد فرزندش امام جواد علیه السلام در می آورد، محبین و دوست دارانش جز شیعیانش خالص، علت پذیرش ولایت عهدیش را درک نمی کنند و متفرق شده و جذب فرقه های انحرافی چون واقفیه می شوند حتی به امام تهمت ها و نسبت های ناروا می دهند.
منبع: کانال موکب آنلاین
