قره باغ متعلق به ارامنه است ؟

وقایع روز - منطقه قره باغ در شرق ارمنستان و غرب آذربایجان قرار دارد و سالهاست که برای تصاحب این منطقه این دو کشور بر یکدیگر آتش گشوده اند. در طول تاریخ قبایل مختلف قفقازی در این منطقه زندگی کرده اند. اما بر اساس شواهد این منطقه در دو قرن پیش از میلاد مسیح توسط پادشاهی ارمنستان فتح شد.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی جونیور نگرائو ستاره اولسان هیوندای / بازیکن اخراجی که هیچ تیمی او را نخواست

آرتساخ، اوتیک و سیونیک استان های مهم این امپراطوری را تشکیل میداده‌اند. با این حال، این احتمال وجود دارد که این منطقه از اوایل قرن 4 قبل از میلاد، بخشی از منطقه ساتراپی ارمنستان بوده باشد که تحت امپراطوری اورونتید اداره می‌شده است. پس از تقسیم ارمنستان توسط روم و ایران در سال 387 میلادی، آرتساخ و اوتیک بخشی از ساتراپی آلبانیای قفقاز در دودمان ساسانی باقی ماندند، در حالی که استان سیونیک به ارمنستان تعلق گرفت.

اولین قبیلی که به قره باغ حمله کردند اعراب بودند که منجر به فرار بسیاری از ارامنه از منطقه شد و قرنها جنگ پیاپی در فلات ارمنستان بسیاری از ارامنه را از جمله ساکنان منطقه قراباغ را مجبور به مهاجرت و استقرار در مناطق دیگر کرد. اما شاهزادگان ارمنی مجدد پس از اعراب برای تأسیس سلطه خود در قره باغ در این حکومت های ارمنی را استقرار دادند.

بیشتر بخوانید: احتمال آغاز عملیات بزرگ نظامی در خاورمیانه به دلیل ترور فخری زاده

 قرن پانزدهم، یوهان شیلتبرگر، جهانگرد آلمانی در کتاب خاطرات خود از قره باغ اینگونه یاد کرده است : "قره باغ بهشت بزرگ و زیبا و سرسبز است که در ارمنستان قرار دارد اما توسط مسلمانان اداره می شود". شاهزادگان ارمنستان توسط خاندان ارامنه خاچن و چندین سلسه بعد، به طور مثال خاندان ملیكدوم های قره باغ بر این سرزمین ها در قرون وسطی حکومت میکردند.

اما حملات اعراب اخرین نوع از این گونه از حملات نبود و دوباره قبایل دیگری به نام مغول ها، به منطقه حمله ور شدند و تعداد زیادی از ارمنیان را مجبور کردند که از مناطق پست قره باغ به ارتفاعات کوهستانی منطقه که در ارمنستان امروزی است فراری دهند.

(این عکس ترجمه شده از زبان انگلیسی است)

پس از حملات مغول به قره باغ از قرن یازدهم به بعد قبایل ترک اوغوز که اجداد آذری های امروزی هستند در این منطقه پراکنده شدند، آنها زندگی کوچ نشینی داشتند و در زمستانی به دشت های قره باغ و در تابستانی به ارتفاعات قره باغ کوچ میکردند. قبایل ترک آذربایجانی بر این منطقه سالیان زیادی مسلط شده بودند و از متحدان امپراتوری صفوی بودند. این منطقه در قرن 16 تا اوایل قرن 18 متعلق به آنها بوده است.

بیشتر بخوانید : روابط ایران و آذربایجان پس از جنگ قره باغ

قره باغ از سال 821 تا اوایل قرن 19 تحت تصرف حکومتهای متعددی از جمله خلافت عباسی، باگراتید ارمنستان، ایلخانان مغول و سلسله ایلکانیان، ترکهای قراقویونلو، آق قویونلو و قره باغ امپراتوری صفوی قرار داشته است.

صفویان حکمرانان گنجه را از خاندان زیاد اوغلو قاجار به عنوان حاکم در قره باغ منصوب کردند. همچنین بین سالهای 1578 تا 1605 و مجدد بین سالهای 1723 تا 1736 این منطقه توسط امپراتوری عثمانی مورد حمله قرار گرفت و حکومت قره باغ به دست عثمانی‌ها افتاد، این منطقه مدت کوتاهی پس از جنگهای عثمانی و صفوی و همچنبن در طی تجزیه ایران در دوران حکومت صفوی فتح گردید اما دوباره این منطقه با رشادت جنگاوران ایرانی از دست عثمانی باز پس گیری شد.در سال 1747، پناه علی خان ، سردار محلی ترک تبار از طایفه جوانشیر، پس از مرگ حاکم ایرانی نادرشاه، کنترل منطقه را به دست گرفت و هر دو منطقه قره باغ پایین و قره باغ بالا را متحد کرد و خانات قره باغ را تشکیل داد و سپس بعد از چندین سال سلسله قاجار ایران دوباره بر منطقه حاکم شد و حکومت این منطقه بدست حکومت مرکزی ایران افتاد.

بر اساس شواهد تاریخی میتوان نتیجه گرفت که این منطقه در دو قرن قبل از میلاد مسیح در دست ارامنه بوده و سالها این منطقه متعلق به ارامنه بوده است. ولی با حمله اعراب و مغولها آنها از این منطقه فراری شدند. و سپس ترکهای آذری کوچ نشین در این منطقه ساکن شدند.

بیشتر بخوانید : ایران بازنده بزرگ جنگ قره باغ ؟

این منطقه مدتها در دست قبایل و حکومت های بیشماری بوده که از مهمترین آنها میتوان به حکومت صفویان، عثمانی ها، خانات قره باغ و قاجار اشاره کرد. این که این منطقه متعلق به کدام گروه و قبیله است هنوز مورد بحث فراوانی است. میتوان از کتب تاریخی برداشت کرد که ارمنی ها از دو قرن پیش از میلاد مسیح در این منطقه ساکن بودند و در آن زمان هنوز قبایل ترک به این منطقه وارد نشده بودند. سپس با ساکن شدن در این منطقه حکومت قره باغ را بدست گرفتند. فارغ از بحث های تاریخی، باید به این نکته توجه داشت که پس از پایان دوره استعمار- از نظر حقوق بین الملل- حق تعیین سرنوشت برای اقلیت‌های قومی درون یک کشور شامل جدایی‌طلبی و تجزیه سرزمینی نمی‌شود، بلکه شامل داشتن حق مشارکت در انتخابات قوای مجریه، مقننه و سایر وجوه مشارکت مدنی و سیاسی و حق حفظ میراث فرهنگی می‌شود. اکنون باید بر حق حاکمیت کشورها از لحاظ حقوق بین الملل تاکید کرد و ساکنان قره باغ نباید به کشورهای بیگانه اجازه جداسازی قره باغ را از کشوری که از لحاظ بین المللی به آن تعلق دارند، بدهند.

:

: