رقابت پرسپولیس و استقلال از یکشنبه وارد فاز تازه‌ای می‌شود؛ استقلال نمی‌خواهد صدرنشینی در لیگ را از دست بدهد و پرسپولیس مثل فصل گذشته به فکر تصاحب همه جامهاست.
اگر از نگاه یک هوادار استقلال به دربی نگاه کنید نتیجه مساوی چیزی کمتر از برد نبود، چون آبی‌ها ۳ امتیاز بیشتر داشتند (حالا هم دارند) و البته پرسپولیس تیم پرمهره‌تری است.
نکونام به جز یکی، دو مورد هر بازیکنی را که خواست جذب نشد و خیلی عجیب نبود که در دربی بسته بازی کند. البته از مدل فوتبال استقلال و پرسپولیس نمی‌شد دفاع کرد، ولی به هر حال استقلال به خواسته خود رسید و تقریباً تمام مهره‌های خطرناک پرسپولیس را مهار کرد. حالا استقلال باید در ادامه راه با استراتژی متفاوتی به مصاف رقبا برود و دست از بازی بسته بردارد. آن‌ها مقابل سپاهان به مراتب بهتر از روز بازی دربی بودند و در برابر تیم‌هایی، چون هوادار هم محکوم به پیروزی هستند، چه در غیر این صورت لیگ برتر را هم مثل جام‌حذفی از دست می‌دهند. اگر قرار باشد استقلال مقابل هوادار هم هجومی بازی نکند و برنده نشود مسلماً قضیه فرق می‌کند، اما برای دربی و با توجه به بضاعت دو تیم تا حدی می‌توان به جواد نکونام حق داد. تکلیف پرسپولیس و سپاهان و… هم که در ادامه راه مشخص است. آن‌ها باید بازی‌های باقی مانده را ببرند و منتظر توقف استقلال باشند. پرسپولیس و سپاهان یک بازی رودررو هم در تهران دارند که نتیجه آن می‌تواند به سود استقلال باشد، اما هنوز تا پایان لیگ بازی‌های زیادی باقی مانده و زود است کار را تمام‌شده بدانیم.
اوسمار ویرا که تا حدی اعتماد هواداران پرسپولیس را جلب کرده بود در دربی نتوانست بر خلاف صحبتی که کرده بود، راه‌های نفوذ به دروازه استقلال را پیدا کند و حالا این خطر برای او وجود دارد که تیم‌های دیگر مثل همین پیکان هم با تاکتیک استقلال مقابل پرسپولیس صف‌آرایی کنند و امتیاز بگیرند. اوسمار باید تیمش را هجومی‌تر کند و البته زود گل بزند. پرسپولیس در فاز هجومی مهره‌های خوبی دارد، اما بازیکنی مثل آل‌کثیر فراز و نشیب دارد. او اگر سر حال باشد پرسپولیس مشکل حادی برای گلزنی ندارد، اما روزی که از فرم ایده‌آل دور باشد دیگران باید جورش را بکشند. پرسپولیس نیاز دارد در بازی‌های آینده مثل دیدار با فولاد هجومی و گلزن باشد و برنده شود. ویرا باید بتواند این روحیه را در تیمش ایجاد کند.
