پژوهشگران آمریکایی در یک تحقیق جدید کشف کرده اند که سرعت پیاده روی فرد، می‌تواند تاثیرات به سزایی در بهبود وضعیت پا‌های مبتلایان به بیماری سرخرگ محیطی داشته باشد.
بررسی‌های جدید متخصصان بین الملل نشان می‌دهد افراد مبتلا به بیماری شریان محیطی یا PAD که هنگام ورزش پیاده روی، با سرعتی راه می‌روند که باعث درد یا ناراحتی شان می‌شود، عملکرد پاهایشان بیشتر و بهتر از افرادی که سرعت‌های پایین و راحت را انتخاب می‌کنند، بهبود می‌یابد. این یافته‌ها از مطالعه‌ای به دست آمده اند که اثرات پیاده‌روی خانگی را در ۲۶۴ فرد مبتلا به PAD بررسی کرده است.
بنا به روایت آمارها، افراد زیادی در سرتاسر جهان به بیماری شریان یا سرخرگ محیطی یا به اختصار PAD مبتلا هستند و سالانه تعداد زیادی از این افراد، به دلیل شرایط وخیمی که پیدا می‌کنند، دچار قطع عضو پزشکی می‌گردند.
این عارضه زمانی رخ می‌دهد که شریان‌هایی که خون را از قلب به سراسر بدن منتقل می‌کنند، باریک می‌شوند و جریان خون و اکسیژن را کاهش می‌دهند. به گزارش سیناپرس، بیماری مورد اشاره، معمولاً پا‌ها و اندام‌های تحتانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در حین راه رفتن علائمی مانند گرفتگی، ضعف، خستگی و درد و ناراحتی را ایجاد می‌کند که البته و معمولا پس از ۱۰ دقیقه استراحت فروکش می‌کند.
تحقیقات قبلی نشان داده اند که پیاده روی به ویژه روی تردمیل، توانایی راه رفتن و مسافت پیموده شده را در میان افراد مبتلا به PAD بهبود می‌بخشد. اما آنچه در این میان نامشخص باقی مانده بود اثرات بالقوه راه رفتن با سرعتی بود که علائمی مانند درد پا ایجاد می‌کرد.
برای یافتن اطلاعات بیشتر در این خصوص، محققان آمریکایی، افرادی را از چهار مرکز پزشکی دانشگاه نورث وسترن، دانشگاه تولین، دانشگاه مینه سوتا و دانشگاه پیتسبورگ مورد بررسی قرار دادند. این افراد دارای میانگین سنی ۶۹ سال بودند.
محققان فوق، شرکت کنندگان را به طور تصادفی در سه گروه مختلف قرار داده و به مدت ۱۲ ماه مورد پیگری قرار دادند. گروه اول در خانه و با سرعت معمولی و راحت راه می‌رفتند. گروه دوم با سرعتی راه می‌رفتند که علائم پا را القا می‌کرد. در حالی که گروه سوم اصلا پیاده روی را انجام نمی‌داد. ضمنا وضعیت پیاده روی در دو گروه اول، با استفاده از نرم افزاری به نام اکتی گراف بررسی شد.
یافته‌های این مطالعه نشان دادند شش ماه پس از شروع آزمایش، شرکت‌کنندگانی که سرعت راه رفتنشان باعث درد یا ناراحتی در پا می‌شد، ۱۱ فوت در دقیقه سریع‌تر راه می‌رفتند و در ماه دوازدهم، بیش از ۱۶ فوت در دقیقه سریع‌تر از شرکت‌کنندگانی که سرعت راه رفتنشان باعث درد یا ناراحتی پا نمی‌شد، پیاده روی می‌کردند.
همچنین طبق این یافته ها، افراد گروه اول در مجموع سه تست عملکردی که برای پاهایشان انجام دادند، امتیاز بهتری کسب نمودند که نشان از تقویت قدرت پاهایشان داشت.
این یافته‌ها که اهمیت پیاده روی با کمی سخت گیری بیشتر بر خود را در بهبود وضعیت پا‌های بیماران مبتلا به بیماری سرخرگ محیطی را نشان می‌دهند، در نشریه Journal of the American Heart Association منتشر شده اند.
