منصور رشیدی پیشکسوت استقلال گفت: دلم برای فوتبال تنگ شده، اما ترجیح می‌دهم در این فضا وارد میدان نشوم.
منصور رشیدی یکی از چهره‌های فراموش نشدنی تاریخ باشگاه استقلال است. دروازه‌بان باسوادی که سال‌ها در این تیم به عنوان مربی نیز حضور داشت و البته سابقه هدایت دروازه‌بانان تیم ملی را هم دارد. با منصورخان تماس گرفتیم تا پیرامون استقلال با او صحبت کنیم، اما او دل پر دردی از ماجرا‌های فوتبال ایران داشت. حرف‌های تازه رشیدی را در ادامه بخوانید:
قبل از هر چیز می‌خواهیم بپرسیم که چرا منصور رشیدی از فوتبال دور شده؟ اصلا دلتان برای برگشت به فوتبال تنگ شده است؟
من در مجموع حدود ۵۵ سال در فوتبال بوده‌ام. از بازیگری گرفته تا مربیگری در استقلال و تیم ملی، ولی با وجود اینکه دلم برای فوتبال تنگ شده است، ترجیح می‌دهم در چنین فضایی برنگردم و مسابقات را از طریق تلویزیون دنبال کنم. دیدار‌های لیگ برتر و مسابقات تیم ملی را از همین طریق پیگیری می‌کنم. حتی به استادیوم هم نمی‌روم.
چرا؟
وقتی می‌خواهی به استادیوم بروی، ولی تو را نمی‌شناسند و برای ورود به ورزشگاه دچار مشکل می‌شوی چرا باید چنین کاری بکنی؟ سال‌ها قبل از ما دعوت کردند تا یکی از مسابقات تیم ملی را در ورزشگاه آزادی تماشا کنیم. به حرمت مردم و تیم ملی رفتیم، اما با وجود اینکه خودشان ما را دعوت کرده بودند، آنقدر معطل شدیم و بیرون در منتظر ماندیم که همه پیشکسوتان ناراحت شدند. این اصلاً رسم برخورد نبود.
باشگاه استقلال چطور؟ با شما تماس دارد؟
باشگاه استقلال؟ من اصلاً نمی‌دانم آدرس باشگاه استقلال کجاست! حدوداً ۱۰ سال قبل بود که علی آقای جباری تماس گرفت تا برای یک مراسم تقدیر به باشگاه بروم، ولی باور کنید یک ساعت در منطقه سعادت آباد گشتم تا این باشگاه را پیدا کردم. باشگاهی که سال‌ها در آن بازی کردم و مربی این تیم هم بودم. داستان من و استقلال این است. شما باورتان می‌شود با وجود اینکه عمر رفاقت من با ناصر حجازی عزیز به بالغ بر ۴۰ سال می‌رسید، هنوز پای خودم را داخل کمپ ناصرخان نگذاشته‌ام؟
واقعا؟ خب چرا چنین اتفاقی افتاده؟
بله واقعا همین طور است. من تا حالا یک بار هم به کمپ حجازی نرفته ام. الان به جرات می‌توانم بگویم در میان بازیکنان کنونی استقلال، نصف آن‌ها من را نمی‌شناسند. شاید اگر آنجا بروم و معرفی ام بکنند و بگویند ایشان منصور رشیدی است، بازیکنان یادشان بیاید، ولی به چهره من را نمی‌شناسند دلیلش هم این است که وقتی فدراسیون و به طور کلی فوتبال ما به تکریم پیشکسوتان اهمیت نمی‌دهد، نباید از بازیکنان که بسیار از نسل ما جوان‌تر هستند و مسابقات ما را ندیده‌اند، انتظار داشت.
شرایط استقلال در این فصل را چطور می‌بینید؟
چند بازیکن ایرانی خوب خریده‌اند. رامین رضاییان، میلاد زکی‌پور و سامان فلاح نفرات خوبی هستند. در میان خارجی‌ها هم از سبک بازی بلانکو خوشم می‌آید، ولی خارجی‌های جدید هندوانه سربسته هستند و فعلاً نمی‌شود در موردشان نظر داد. در مجموع بعید می‌دانم زوج‌هایی مثل: قایدی- دیاباته یا امید ابراهیمی و علی کریمی دوباره در استقلال تکرار شوند. پیرامون سوال شما هم باید بگویم با توجه به اینکه فصل هنوز شروع نشده باید چند هفته ابتدایی را ببینیم و پس از آن شرایط استقلال را از نظر فنی فنی تحلیل کنیم؛ و به عنوان سوال آخر، با توجه به اینکه شما مربی علیرضا بیرانوند بوده‌اید آیا جدایی او می‌تواند به پرسپولیس از نظر فنی لطمه بزند؟
یادش به خیر. علیرضا بیرانوند و سیدحسین حسینی در تیم ملی امید شاگردان من بودند. ۳ ماه با آن‌ها کار کردم و همان زمان می‌گفتم این دو نفر آینده فوتبال ایران هستند. خیلی خوشحالم که در فوتبال ما تا این حد بالا آمده‌اند. دروازه‌بان ستون تیم است و بدون شک جدا شدن بیرانوند می‌تواند روی نتایج پرسپولیس تاثیر بگذارد.
