بعد از گذشت ده ها سال از اولین فرود بشر بر روی ماه، طی این سال ها تمایل به فرود مجدد بشر بر روی آن افزایش یافته است.
اگر آینده همانطور که برخی کارشناسان پیش بینی می‌کنند توسعه یابد، ماه یک فرودگاه فضایی خالی خواهد بود، جایی که سفینه‌های فضائی به طور معمول به سمت و از سطح ماه پرتاب می‌شوند، به عنوان بخشی از زنجیره تامینی که نیاز‌های بشریت را برآورده می‌کند، امکانات علمی را تجهیز می‌کند و تجهیزات مورد نیاز برای استخراج معادن فرازمینی را قرار می‌دهد.
دانشمندان آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز در لورل، مریلند، با مشارکت متخصصان دولت، دانشگاه‌ها و بخش خصوصی، برخی از بینش‌ها را در مورد طراحی، تجزیه و تحلیل و ساخت تاسیسات پرتاب و فرود و همچنین شناسایی شکاف‌های فناوری به منظور ایجاد یک حضور پایدار در ماه فاش کردند.
ایان گین، مهندس ساختمانی که بر زیرساخت‌های ایمن و سالم ماه تمرکز دارد، می‌گوید: برقراری حضور انسان در ماه یک تلاش گروهی است. احتمالا قبل از هرگونه وجود بشر بر روی ماه باید یک بلوک بزرگ پرتاب و تحویل ماه شود. ما به متخصصانی از همه حوزه‌های صنعت نیاز داریم تا برای تولید زیرساخت‌های ماه موفق و با عملکرد خوب همکاری کنند.
جین انتظار دارد سفینه‌ها وکاوشگر‌های بزرگتری پرتاب و روی ماه فرود بیایند، بنابراین کاهش انتشار گاز مهم خواهد بود و برای محدود کردن اثرات انفجار در هنگام پرتاب، هر طراح سطح سکوی فرود باید بداند که چه کلاسی از وسیله نقلیه بر روی سطح ماه باید فرود می‌آید.
این سیستم‌ها باید قابل استفاده مجدد یا تعمیر آسان باشند تا از حمل و نقل ایمن و کارآمد افراد، دارایی‌ها و مواد به سطح ماه و از سطح ماه اطمینان حاصل شود.
منبع: الیوم السابع
