سردار آزمون همیشه الگوی فوتبالیست‌های جوان بود و حالا بیشتر از همیشه می‌تواند الگو باشد.
از همان روزی که شایعه شد سردار آزمون به شباب الاهلی امارات می‌آید، تقریبا تمام کارشناسان، مربیان و اهل فن در فوتبال مخالف این اتفاق بودند. آن‌ها که به خود سردار دسترسی داشتند از سر دلسوزی به او مشورت دادند که این کار را نکن، دیگران هم در رسانه‌ها نظر خود را گفتند. بازگشت به حوزه خلیج فارس آن هم در ۲۹ سالگی برای ستاره فوتبال ایران یک شکست کامل بود. دست کشیدن از تلاش و پیشرفت، سردار می‌توانست مثل تمام بزرگان دیگر فوتبال ما تا سن ۳۳ یا حتی بیشتر در اروپا بماند چرا که در‌های گنجینه‌های دلار در کشور‌های عربی همیشه به روی او و امثال او باز است….
اما سردار باز هم ثابت کرد که فوتبال انتخاب و اولویت اول او نیست. ترجیح داد به جایی بیاید که به جای تمرینات سفت و سخت اروپا وقت استراحت بیشتری داشته و بتواند به اسب‌های مورد علاقه‌اش بپردازد. نزدیک ایران باشد و مابقی داستان… حالا کم کم نشانه‌های این انتخاب اشتباه عیان می‌شود. سردار که هنوز نتوانسته خود را به ترکیب اصلی شباب الاهلی برساند در بازی اول پلی آف لیگ نخبگان به سپاهان گل زد، اما در بازی دوم که باز هم از روی نیمکت به زمین آمد، نتوانست مانع شکست تیمش مقابل الغرافه قطر شود.
حالا سردار نه فقط دیگر نمی‌تواند در لیگ قهرمانان اروپا بدرخشد و رکورد گل‌هایش را اضافه کند بلکه شانسی هم برای رقابت در لیگ نخبگان آسیا ندارد. او مجبور است به همراه شباب الاهلی در سطح دوم فوتبال آسیا رقابت کند. تجربه نشان داده بازیکنانی که از بالاترین سطح به سطوح پایین‌تر می‌آیند دیگر تقریباً غیر ممکن است که دوباره بتوانند به اوج برگردند. ما قبلاً از علی دایی تا اشکان دژاگه این راه را رفته و امتحان کرده‌ایم. انتهای این مسیر به لیگ برتر خودمان ختم می‌شود و سپس بازنشستگی!
البته که هر بازیکنی یک روز باید بازنشسته شود، اما برای سردار در ۲۹ سالگی خیلی زود بود که سلام به پایان را استارت بزند. به خصوص وقتی که رقیب همیشگی او در تیم ملی در لباس اینترمیلان هنوز در لیگ قهرمانان اروپا فرصت گلزنی و درخشش دارد. تقریبا تمام نزدیکان به فوتبال از رقابت شخصی بین سردار و طارمی در تیم ملی خبر دارند. سردار دو سال کوچک‌تر از طارمی است، اما دو سال زودتر از او فیکس تیم ملی شد. خیلی زود به رکورد‌های گل زنی و عنوان ستاره اول تیم ملی رسید اما…
طارمی با پشتکاری که داشت و البته با تصمیمات درستی که در بزنگاه‌های حساس گرفت، حالا هنوز در اروپا می‌درخشد و مطمئناً دیگر سردار نمی‌تواند نفر اول تیم ملی باشد. او جایگاه ستاره را دو دستی تقدیم طارمی کرد و به زودی طارمی جای او را در رتبه دوم بهترین گلزنان تاریخ ملی خواهد گرفت. به یاد داریم که طارمی در مسیر پیشرفت، وقتی از پرسپولیس به قطر رفت با درخشش زیاد پیشنهادی دو و نیم میلیون دلاری برای تمدید قرارداد دریافت کرد. اما ترجیح داد با ۱۸۰ هزار دلار به ریو آوه پرتغال برود. طارمی قید پول کلان در کوتاه مدت را زد و به پول کلان در دراز مدت و جاودانگی همزمان رسید.
کاش سردار از رقیب همیشگی و البته دوست صمیمی‌اش الگوبرداری می‌کرد، اما حالا دیری نمی‌پاید که یک جوان جایگاه او در ترکیب اصلی تیم ملی را هم خواهد گرفت. واقعا برای سردار خیلی زود بود، حیف…
