صلوة که عطف توجه عبد است به سوی معبود حقیقی و توجه خاص بنده است به خداوند سبحان، از آنجا که قسمتی از آن دعای بنده بدرگاه الهی است و خداوند رحمان در آیه 186 سوره مبارکه بقره با بیان:
« وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ»
ترجمه: (و چون بندگان من (از دوری و نزدیکی) من از تو پرسند، (بدانند که) من به آنها نزدیکم، هرگاه کسی مرا خواند دعای او را اجابت کنم. پس باید دعوت مرا (و پیغمبران مرا) بپذیرند و به من بگروند، باشد که (به سعادت) راه یابند)
تصریح فرموده که اگر بندگانم با دعا (نماز) مرا بخوانند آنها را اجابت و دعای آنها را مستجاب خواهم کرد، لذا هرکس با اقامه نمازخالصانه و خاضعانه و خاشعانه به ذکر و یاد خدا و دعا به درگاه الهی بپردازد، مطمئن باشد که خداوند رحمان نماز او را پذیرفته و دعای او را مستجاب می فرماید و با مفتوح کردن ابواب رحمت خود نفس او را تزکیه و روح او را تطهیر و قلب او را به نور معرفت منور ساخته و با هدایت او در صراط مستقیم خود راه سعادت دنیا و آخرت را به روی او می گشاید.
منبع: بهداشت نیوز
