بدون تردید علیرضا بیرانوند ستاره اول و اصلی تراکتور مقابل شورطه بود.
معمولاً در بازی‌های خانگی ستاره تیم میزبان در صورت پیروزی، باید گلزن یا گلساز باشد. هواداران هر تیم در هر کجای دنیا در خانه، انتظار بازی تهاجمی و پیروزی پرگل دارند و خیلی کم پیش می‌آید که یک مدافع یا دروازه‌بان ستاره تیم پیروز در بازی خانگی باشد.
اتفاقی که در تبریز افتاد و علیرضا بیرانوند با شایستگی و به حق، صاحب این عنوان شد. اگرچه مهدی ترابی گل سه امتیازی را زد، اما این بیرانوند بود که در هر نیمه لااقل یک بار با یک سیو درخشان و فراتر از سطح فوتبال آسیا، تیمش را در بازی نگه داشت.
نیمه اول در دقیقه ۳۸ طبق معمول شجاع و مدافعان جا ماندند، مهاجم شورطه توپ را گرفت و چرخید و درون شش قدم به جایی زد که کمترین شانسی برای مهار آن وجود نداشت. اما بیرانوند که حالا دوباره به آمادگی قبلی برگشته، به شکل معجزه آسا توپ را مهار و تیمش را در بازی نگه داشت. درست مثل همان سیوی که مقابل ژاوی در ورزشگاه آزادی انجام و توپ را از زیر سقف دروازه بیرون کشید تا پرسپولیس به فینال آسیا برسد.
بیرانوند در بازی با روسیه پس از مدت‌ها درون دروازه تیم ملی ایستاد و به دلیل ناآمادگی توپ‌های به مراتب آسان‌تر از این را گل خورد. ما نوشتیم آماده نیست و تمرین دوران محرومیت را جدی نگرفته، اما واکنش نشان داد و قبول نکرد! اما حالا که آماده شده ببینید چه توپ‌هایی را می‌گیرد! همان بیرانوندی که می‌شناختیم و بواسطه همین غیرممکن‌ها بیرانوند شد. کاش بازیکنان مقابل انتقاد‌ها جبهه نگیرند و با واقعیت رو‌به‌رو شوند!
و برای تکمیل این پرونده و اثبات این ادعا در دقیقه ۹۰ و قبل از شروع وقت‌های تلف شده بازی او یک دو به تک را گرفت که هر کس دیگر بود، این توپ را گل می‌خورد! البته کمک داور بعد از صحنه -طبق قانون جدید- پرچم آفساید زد ولی در آن لحظه دستور به ادامه بازی داد و بیرانوند دروازه اش را نجات داده بود!
