جواد نکونام در پایان بازی تیم‌های استقلال و مس رفسنجان، سراغ محرم نویدکیا رفت و از نحوه بازی تیمش انتقاد کرد.
جواد نکونام این روز‌ها حرف نمی‌زند و نمی‌زند، در کنفرانس‌های خبری شرکت نمی‌کند که نمی‌کند و آنقدر خودش را در بی خبری مفرط می‌گذارد که واکنش هایش پیرامون مسائل مختلف، مثل همان چیزی می‌شود که در آخرین بازی استقلال مقابل مس رفسنجان دیدیم؛ یک صحبت درگوشی و عجیب با محرم نویدکیا و اعتراض به بازی مس رفسنجان و دوباره غیبت در نشست خبری و دوری از خبرنگاران…
این در حالی است که بازی تیم‌های استقلال و مس، همه چیز را در قامت یک مسابقه حساس و نفسگیر داشت؛ از گل زودهنگام بگیرید تا لحظه درخشش بلانکو مهاجم خارجی استقلالی‌ها و لحظاتی که سرشار از ماجراجویی برای هر دو تیم بود؛ به ویژه برای تیم نکونام که از این بازی، هر ۳ امتیاز را می‌خواست و هدفی جز این نداشت.
با این همه نکونام این روز‌ها به همه چیز معترض است. نه تنها به علی خطیر و سیاست‌های او در استقلال (که البته در بسیاری مواقع حق با سرمربی تیم است)، بلکه به نحوه بازی و دیپلماسی سرمربی حریف! مسلما نویدکیا امانتداری عاقل بود که پس از پایان بازی، همه حرف‌های نکونام را بر زبان نیاورد و حرمت همکار را حفظ کرد، اما تدوام در فوتبال و قرار گرفتن در جایگاه سرمربی تیم‌های بزرگ، مسلما سرک کشیدن به همه امور و غرولند در هر شرایطی نیست.
خویشتن داری، سخاوت در رفتار و گفتار و جمع کردن تیم با هنر بی مثال از وظایف تمام مربیان است و در نهایت هم نتایج در زمین رقم می‌خورند. فوتبال است و هزار اتفاق؛ یک روز برد دارد و روز دیگر باخت. قرار نیست تیم‌ها در هر مسابقه‌ای برنده شوند یا سرمربی و بازیکنان در هیبت ستاره‌های بی وچون چرا، مورد تشویق و تحسین قرار بگیرند.
محرم نویدکیا را ببینید؛ رفتار‌های سنجیده اش را تماشا کنید. حالا منهای آدابِ رفتار و گفتار، نتایج مس رفسنجان را پس از ورود این مربی با آنچه در گذشته دیدیم را مقایسه کنید. همه چیز به قدری شفاف است که نیاز به توضیح واضحات ندارد. جواد نکونام هم طبعا همین راه را رفته است؛ یک سرمربی جنجگو و تیم جمع کن که همه کار می‌کند تا تیمش نتیجه بگیرد، اما روزه سکوت نکونام که تبعاتش تحریم همه کنفرانس‌های خبری است، نباید این گونه با خط و نشان کشیدن برای سرمربی حریف بشکند. این مسئله از آداب مربیگری به دور است.
مقصر تساوی استقلال در ورزشگاه آزادی، محرم نویدکیا نبوده و نیست. این را هم نکونام می‌داند و هم، هر چهره علاقه مندی که فوتبال ایران و ماجراهایش را تعقیب می‌کند. استقلال می‌توانست این ۳ امتیاز را بگیرد و مسیرش در جاده قهرمانی هموارتر شود، اما حالا هم اتفاق عجیبی رخ نداده؛ فقط رقابت در صدر جدول مهیج‌تر شده و بازی هنوز ادامه دارد…
