نشانه هایی بسیار جدی وجود دارد که رئیس جمهور بعدی ایران یک نظامی می شود و این، خیلی راحت و ساده اتفاق خواهد افتاد.
امام خمینی به شدت مخالف حضور نظامیان در سیاست و امور مربوط به آن بودند. تا جایی که در متن وصیت نامه به این امر تصریح کردند و به صورت قاطع از همه مردم و سطوح مختلف مسئولی درخواست کردند که نگذارند نظامیان در سیاست دخالت کنند. متن وصیت نامه ایشان چنین است:
«وصیت اکید من به قوای مسلح آن است که همانطور که از مقررات نظام ، عدم دخول نظامی در احزاب و گروهها و جبهه‌ها است به آن عمل نمایند؛ و قوای مسلح مطلقاً، چه نظامی و انتظامی و پاسدار و بسیج و غیر اینها، در هیچ حزب و گروهی وارد نشده و خود را از بازیهای سیاسی دور نگه دارند. در این صورت می‌توانند قدرت نظامی خود را حفظ و از اختلافات درون گروهی مصون باشند. و بر فرماندهان لازم است که افراد تحت فرمان خود را از ورود در احزاب منع نمایند. و چون انقلاب از همه ملت و حفظ آن بر همگان است، دولت و ملت و شورای دفاع و مجلس شورای اسلامی وظیفه شرعی و میهنی آنان است که اگر قوای مسلح، چه فرماندهان و طبقات بالا و چه طبقات بعد، برخلاف مصالح اسلام و کشور بخواهند عملی انجام دهند یا در احزاب وارد شوند که ـ بی‌اشکال به تباهی کشیده می‌شوند ـ و یا در بازیهای سیاسی وارد شوند، از قدم اول با آن مخالفت کنند. و بر رهبر و شورای رهبری است که با قاطعیت از این امر جلوگیری نماید تا کشور از آسیب در امان باشد.»
بیشتر بخوانید:
سپاه موشک های کوتاه بُرد آرش و پهپاد در عراق مستقر کرد
48 نفر در ترور شهید سلیمانی متهم شدند/ آیا انتقام سخت فقط موشک و حمله نظامی است؟
در این عبارات، حضرت امام خمینی به صراحت همه راه ها برای توجیه را بسته و حتی وظیفه شرعی و میهنی دولت، ملت و مجلس شورای اسلامی را جلوگیری از ورود نظامیان به سیاست از همان قدم اول می دانند و نظامیان را اعم از نظامی و انتظامی و پاسدار و بسیج دانسته و نتیجه ورود آن ها به سیاست را تباهی قطعی بیان می کنند.
اکنون پس از گذشت31 سال از ارتحال امام و پیشوای انقلاب و بزرگ مرد تاریخ معاصر، کار به جایی رسیده که ورود نظامیان نه در قدم اول، بلکه به گام آخر که ریاست جمهوری است رسیده و نه تنها کسی مانع نیست، بلکه عده ای نیز در حال تئوریزه کرده و مشروعیت بخشیدن به آن هستند. البته جای تعجب نیست که چرا مجلس نه تنها جلوگیری نمی کند، بلکه در حال زمینه سازی برای آن است زیرا اکنون رئیس مجلس نیز خود یک نظامی است!
اما چگونه این امر تحقق خواهد یافت و یک نظامی رئیس جمهور خواهد شد؟ ساده است. با وجود قبح ورود نظامیان به سیاست و وصیت حضرت امام(قدس سره)، عده ای در حال مشروعیت بخشی به این مسئله هستند. به عنوان نمونه، محسن رفیق دوست که اولین وزیر سپاه بوده (در اوایل انقلاب، سپاه وزارت خانه داشه است)، چنین می گوید: اگر یکی از برادران سپاهی رییس جمهور شود و تابع حرف رهبری باشد و این موانع را بردارد، یک ساله مشکلات کشور حل می شود. [1]
همچنین روزنامه جوان در یادداشتی به قلم مدیر مسئول خود، چنین نوشته:
«اگر در محفلی خصوصی از هشدار‌دهندگان بپرسید آیا نظامیان می‌توانند وارد انتخابات شوند؟ حتماً خواهند گفت بله، اگر لباس از تن درآورند و خود را در معرض انتخاب ملت قرار دهند، مانعی ندارد......درست است که به جهت حقوقی نظامی‌اند، اما از جهت رفتار و منش کمتر کسی سپاهیان را نظامی به معنی عرفی آن می‌داند. امام به آنان «نظامیان» نمی‌گفت...» [2]
و البته از این دست اظهار نظرها هرچه به انتخابات نزدیک تر می شویم بیشتر می شود. بنابر این، در گام اول، حضور یک نظامی در سیاست را مشروعیت می دهند، البته با این توجیه که از مقام نظامی خود استعفا می دهد و به عنوان یک فرد عادی وارد انتخابات می شود!
مرحله بعدی، سد بلند انتخابات است. مردم ایران نشان داده اند همانطور که در وصیت امام خمینی آمده، خیلی تمایلی به انتخاب یک نظامی به عنوان رئیس جمهور ندارند و با وجود اینکه در 20 سال گذشته همواره نظامیان کاندیدای ریاست جمهوری بودند، به آن ها رای ندادند و حتی گاهی به خاطر رای نیاوردن یک نظامی، به رقیب وی رای دادند.
اما زمینه سازی لازم برای عبور از این سد نیز انجام شده است و نمونه موفق آن در انتخابات مجلس شورای اسلامی بود. و آن این است که مشارکت مردم اگر پایین باشد، امکان ورود نظامیان به قدرت بسیار زیاد است؛ چراکه عده ای که طرفدار حضور ایشان هستند پای صندق های رای رفته و کاندیدای نظامی رای می آورد. بنابراین این طیف علاقه مند به مشارکت پایین مردم در انتخابات هستند و صراحتا بیان کرده اند که انتخاب مردم اشتباه بوده و همه مشکلات کشور، ناشی از انتخاب مردم است!
که البته این نیز مخالف صریح وصیت نامه امام خمینی است که به مشارکت مردم در انتخابات و تعیین سرنوشت توسط ایشان تاکید داشتند. متن این بخش از وصیت نامه ایشان در ادامه می آید. [3]
بنابر این، با وجود قوانینی که مجلس شورای اسلامی در خصوص قانون انتخابات انجام داده و شرایط خاصی را برای کاندیداها مشخص کرده و همچنین بر اساس زمینه سازی ها و مشروعیت بخشی ها برای رئیس جمهور شدن یک نظامی، و البته تلاش ها برای عدم بازگشت به برجام و نابودی کامل آن و نا امید شدن مردم از این راه، و تبلیغات گسترده و زمینه سازی برای مشارکت حداقلی مردم در انتخابات و در نهایت، مطرح کردن و معرفی کاندیدای نظامی و تبلیغات برای خوشنام کردن آن ها، همه باعث می شود در چند ماه آینده اولین رئیس جمهور نظامی در ایران به قدرت برسد. اتفاقی که نتیجه آن، شاید موجب پشیمانی تمام کسانی شود که زمینه ساز آن بوده اند، حتی مردمی که با فکر عدم تاثیر و یا اعتراض، در انتخابات شرکت نمی کنند. چراکه این امر، پیش بینی امام راحل است که ورود نظامیان به سیاست، بدون اشکال موجب تباهی است...
پ.ن:
- سایت خبری تحلیلی عصر ایران
- پایگاه خبری تحلیلی انتخاب
- وصیت امام به شرکت در انتخابات:
«و وصیت من به ملت شریف آن است که در تمام انتخابات، چه انتخاب رئیس جمهور و چه نمایندگان مجلس شورای اسلامی و چه انتخاب خبرگان ... در صحنه باشند و اشخاصی که انتخاب می‌کنند روی ضوابطی باشد که اعتبار میشود ... توجه کنند که اگر مسامحه نمایند و ...روی موازین شرعیه و قانون انتخاب نکنند، چه بسا که خساراتی به اسلام و کشور وارد شود که جبران پذیر نباشد. و در این صورت همه در پیشگاه خداوند متعال مسئول میباشند.
از این قرار، عدم دخالت ملت از مراجع و علمای بزرگ تا طبقه بازاری و کشاورز و کارگر و کارمند، همه و همه مسئول سرنوشت کشور و اسلام میباشند؛ چه در نسل حاضر و چه در نسلهای آتیه؛ و چه بسا که در بعض مقاطع، عدم حضور و مسامحه، گناهی باشد که در رأس گناهان کبیره است. پس علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد و الاّ کار از دست همه خارج خواهد شد. و این حقیقتی است که بعد از مشروطه لمس نموده‌اید و نموده‌ایم. چه هیچ علاجی بالاتر و والاتر از آن نیست که ملت در سرتاسر کشور در کارهایی که محول به اوست بر طبق ضوابط اسلامی و قانون اساسی انجام دهد؛ و در تعیین رئیس جمهور و وکلای مجلس با طبقة تحصیلکردة متعهد و روشنفکر با اطلاع از مجاری امور و غیروابسته به کشورهای قدرتمند استثمارگر و اشتهار به تقوا و تعهد به اسلام و جمهوری اسلامی مشورت کرده، و با علما و روحانیون با تقوا و متعهد به جمهوری اسلامی نیز مشورت نموده؛ و توجه داشته باشند رئیس جمهور و وکلای مجلس از طبقه‌ای باشند؛ که محرومیت و مظلومیت مستضعفان ومحرومان جامعه را لمس نموده و در فکر رفاه آنان باشند، نه از سرمایه‌داران و زمینخواران و صدرنشینان مرفه و غرق در لذات و شهوات که تلخی محرومیت و رنج گرسنگان و پابرهنگان را نمی‌توانند بفهمند.
و باید بدانیم که اگر رئیس جمهور و نمایندگان مجلس، شایسته ومتعهد به اسلام و دلسوز برای کشور و ملت باشند، بسیاری از مشکلات پیش نمی‌آید؛ و مشکلاتی اگر باشد رفع می شود...که اندک مسامحه در انتخاب، چه آسیبی به اسلام و کشور و جمهوری اسلامی وارد خواهد کرد که احتمال آن، که در سطح بالای از اهمیت است برای آنان تکلیف الهی ایجاد می‌کند.»
نظرات کاربران
انتشار یافته : ۱۱
در انتظار بررسی : ۰
همزمان فرمانده نظامی نمیتونه هم فرمانده باشه هم رییس جمهور
کابینه و تمام مسئولیت ها میرسه به نظامی ها. رویکرد خود اون ادم هم یک رویکرد نظامی خواهد بود. با فرهنگ نظامی برخورد می کنه، با اقتصاد نظامی برخورد می کنه، با دانشگاه و دیپلماسی و همه چیز به صورت یک نظامی برخورد می کنه...
نه دادا، نون گرون شد، تو کتاب سوم ابتدایی منه دهه شستی فرق کاخ نشین و کوخ نشین با یه عکس اخرای کتاب مشخص شده بود.
برو ببین، بعد اگه اعتراض داری، از اونجا شروع کن.
بوی پول همه چی رو از یاد همه برد، به شما هم اگه دوزار بیشتر بدن، میای تو خیابون سینه چاک میکنی، ولی نمایشی.
حرفت بی اساسه
هرکس میتونه این بساط داغون دولت قبل رو جمع کنه، بسم ا....
والسلام.