به نظر می‌رسد سرمربی پرسپولیس به مشکلات عیان و آشکار تیمش توجهی ندارد.
پرسپولیس روز قبل در بازی با الغرافه در شرایطی که مثل چند بازی قبلی اش در لیگ نخبگان شمایل یک تیم پیروز را نداشت باز هم به تساوی رسید تا در ۴ بازی مجموعا صاحب ۲ امتیاز شود.
اگر نکته امیدوار کننده در بازی‌های قبلی نمایش امیدوار کننده پرسپولیس به هواداران مغموم این تیم انرژی می‌داد در بازی دیروز پرسپولیس همان نمایش خوب همیشگی را هم نداشت تا در این مقطع بسیاری از دوستداران پرسپولیس را به نوعی ناامید کند.
در این میان نکته ابهام آمیز، به اصرار بیش از حد گاریدو به برخی اشکالات تیمی و پافشاری به استفاده از چند بازیکن است. در شرایطی که بسیاری از هواداران پرسپولیس، پیشکسوتان پرسپولیس و اهالی رسانه تاکید دارند نیمکت نشین کردن نفراتی، چون سروش رفیعی، امید عالیشاه و حتی وحید امیری و حضور بازیکنان با انگیزه‌ای، چون یاسین سلمانی، محمد خدا بنده لو یا استفاده توامان از دو مهاجم تخصصی (عیسی و علیپور) در خط حمله می‌تواند جان تازه‌ای به پرسپولیس بدهد، اما گاریدو نه تنها این درخواست درست جمعی را نمی‌بیند و نمی‌شنوند بلکه به نظر می‌رسد به دنبال تقابل با این گروه‌ها است به گونه‌ای که این ذهنیت را متبادر می‌کند که درحال لجبازی با گروه منقتد خود است.
گاریدو که در این مدت نشان داده روحیه جنگندگی زیادی داشته و به هیچ وجه تسلیم شرایط اجبار نمی‌شود در شرایطی که بازیکنان جوان خوب و بسیار باانگیزه‌ای دراختیار دارد همچنان روی استفاده از بازیکنان باتجربه تیمش حساب باز می‌کند و مقاومت زیادی روی تغییر این بازیکنان دارد. آن هم در شرایطی که در تمام این هفته‌ها هرگز به یک ترکیب ثابت وفادار نبوده و طی ۱۴ بازی گذشته، ۱۴ ترکیب مختلف را راهی زمین کرده است.
تمام این‌ها دست به دست هم می‌دهد تا ابهامات زیادی در مورد نوع تفکر و دیدگاه‌های فنی این مرد با تجربه ایجاد شود.
به نظر می‌رسد در این مقطع رضا درویش باید با قدرت بیشتری وارد عمل شده و به گاریدو بفهماند که قدم در راه اشتباهی گذاشته و باید با نگاه بازتری به شرایط فعلی بیاندیشد.
