زوج میانی خط دفاعی پرسپولیس این روز‌ها به پاشنه آشیل این تیم تبدیل شده اند.
اگر گولسیانی و کنعانی زادگان تا همین چند هفته پیش جزو دو مدافع میانی پرقدرت لیگ محسوب شده و زوج آن‌ها را بهترین زوج خط دفاعی فوتبال ایران قلمداد می‌کردند، اما نمایش آن‌ها در رقابت‌های لیگ نخبگان نشان می‌دهد که تا چه اندازه مرکز خط دفاعی پرسپولیس آسیب پذیر است.
دیگر نه خبری از گولسیانی باهوش می‌توان گرفت که با جایگیری‌های درست قادر بود برنامه بازیکنان حریف را پیش بینی کند و نه سراغی از کنعانی زادگانی داریم که با اقتدار هرچه تمام تمام ضربات سر را می‌زد و روی زمین به هیچ بازیکنی باج نمی‌داد و هر پاس قطری اش می‌توانست وینگر‌ها و مهاجمان پرسپولیس را در موقعیت گل قرار دهد.
زوج خط دفاعی پرسپولیس در بازی دیشب مقابل الریان بسیار کم اثر ظاهر شدند و اوج شاهکار آن‌ها روی صحنه گل الریان بود که بی اندازه بی تفاوت در حال قدم زدن داخل محوطه ۶ قدم بودند و هیچ تلاشی برای قطع کردن توپ و یارگیری حریفان نداشتند.
موضوع زمانی برای پرسپولیس بغرنج‌تر می‌شود که مرتضی پورعلی گنجی نیز از شرایط آرمانی دور است و در بازی قبلی مقابل الغرافه نیز روی گل حریف تاثیر مستقیم داشت. از این رو باید دید گاریدو با تشخیص این ضعف بزرگ در مرکز خط دفاعی اش می‌تواند مدافعانش را از خواب پاییزی بیدار کند یا باید منتظر خواب سنگین‌تر آن‌ها در زمستان پیش رو باشد.
با این وضعیت پرسپولیس بی تردید در بازی بعدی مقابل الشرطه عراق نیز نمی‌تواند از اندوخته گل زده اش دفاع کند و باید هر لحظه منتظر فروپاشی دروازه پرسپولیس روی تک موقعیت حریفان باشیم. همان طور که در ۵ بازی رخ داد. بازی‌هایی که توپ و میدان کاملا دست پرسپولیس بود، اما حریفان روی تک موقعیت‌ها به پیروزی رسیده اند یا از شکست یک تساوی ساخته اند.
